Αθανασιάδης-Νόβας, Γεώργιος

(Ναύπακτος 1893 – Αθήνα 1987). Ακαδημαϊκός, πρωθυπουργός, μέλος του Ανωτάτου Συμβουλίου της δημοκρατίας και λογοτέχνης. Σπούδασε νομικά στο πανεπιστήμιο της Αθήνας. Άσκησε τη δικηγορία για λίγα χρόνια στην Αθήνα και ταυτόχρονα δημοσιογραφούσε στις εφημερίδες Ακρόπολις, Πολιτεία και Νέος Κόσμος. Εξελέγη πολλές φορές βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας και διετέλεσε υπουργός Παιδείας, Βιομηχανίας και Προεδρίας Κυβερνήσεως, προσωρινός Δικαιοσύνης, Κοινωνικής Προνοίας και Εμπορικής Ναυτιλίας στις κυβερνήσεις Ν. Πλαστήρα, Θ. Σοφούλη, Σ. Βενιζέλου και Γ. Παπανδρέου. Εξελέγη πρόεδρος της Βουλής και το 1965 χρημάτισε πρώτος πρωθυπουργός των λεγόμενων κυβερνήσεων αποστασίας (ανατράπηκε στη Βουλή) και στη συνέχεια αντιπρόεδρος στην κυβέρνηση Στ. Στεφανόπουλου. Ο Α.-Ν., παράλληλα προς την ενασχόλησή του με την πολιτική, άρχισε να γράφει από πολύ μικρή ηλικία και να δημοσιεύει κείμενά του, κυρίως ποιήματα, με το ψευδώνυμο Γεώργιος Αθάνας. Για τη δραστηριότητά του αυτή, εξελέγη το 1955 ακαδημαϊκός και διετέλεσε πρόεδρος της Ακαδημίας το 1965. Η πρώτη του ποιητική συλλογή έχει τίτλο Πρωινό ξεκίνημα (1919). Από τα άλλα του ποιητικά έργα τα κυριότερα τιτλοφορούνται Αγάπη στον Έπαχτο (1922), Καιρός πολέμου (1924), Ειρμός (1932), Δροσεροί καΰμοί (1936), Τραγούδια του βουνού (1955), Ευδοκία (1956) κ.ά. Έγραψε επίσης και τα πεζογραφήματα Το πράσινο καπέλλο (1923), Δέκα έρωτες (1925), Απλοϊκές ψυχές (1929) κ.ά. Το όνομα του Γεώργιου Αθανασιάδη-Νόβα έχει συνδεθεί με τη νεοελληνική ποίηση.